JONES OILOA ETA DINOSAURUEN LAKUA

Bazen behin Jones izeneko Oilo arkeologo bat.
Jones oiloa ikasketak egiten ari zen, dinosauroen lakuan eta bere lagunarekin zegoen Anttonino Luceri.Jones oiloa fosil bat aurkitu zuen.
Gaua etorri zen eta biak lotara joan ziren.
Hurrengo goizean Jones oiloa altxatu zen aurrena eta gero Anttonino Luceri.
Anttonino pixa egitera joan zen eta zerbaitekin lurrera erori zen.
Jones Oiloa korrika joan zen Anttoninorengana eta aurkitu zuen
JOnes Oiloa zulatzen ari zen eta denboraren makina aurkitu zuen.
Anttonino zientzilaria zen eta makina aztertzera joan zen.
JOnes Oiloak ate bat ireki zuen eta makinaren barruan sartu zen Anttoninorekin.
Anttoninok 1.000.000 urte atzeratu nahi zuten baina dinosauroen garaia zen.
Iritzsi zirenean zuhaitz baten ondoan atera ziren eta dinosauro arrautz bat hartu zuten.
Berriro betiko garaiara itzuli nahi zuten baina nahi gabe 60.000 urte aurrerago joan ziren,etorkizuna ikusi zutenean.
Berriro betiko garaira itzuli ziren.
Tramankulu horrekin oso famatuak egingo ziren baina Antoninok esan zion:
-Sekretuan gordeko dugu
-Bai esan zuen jones oiloa.- eta gorde zuten.
Baina Jones Oiloa hobeto aztertu nahi zuen, gehiago.
Urte batzuk pasa eta gero berriro joan ziren. Jones Oiloak lurretik atera egin zuen eta dinosauroen garaiara joan zen Anttoninorekin.
Iritsi zirenean mendi txiki baten atzean ezkutatu ziren. Orduntxe arrautzetik dinosauro txiki bat atera zen eta bere ama etorri zen.
Jones Oiloa eta Anttonino ezkutatu ziren baina dinosauro ama ohartu zen arrokaren atzean zeudela.
Orduan korrika joan ziren kobazulo batetara eta tiranosauro batekin topo egin zuten.
Orduan berriro korrika joan ziren
-Egia esan behar dugu !!!!!!!!!!!!!!
-Bai !
Eta esan zutenean oso famatuak izan ziren.



IKER SARRIEGUI

BI TRATUAK

Duela urte asko, etxe batean bizi ziren aita, ama, neska eta mutiko bat. Herri batean bizi ziren.
Mutikoak Asier zuen izena eta misio bat zeukan. Oreina bat hil beha zuen mendian.Ez bazuen hiltzen ez zuen etxean jango.
Asierrek oreina ehizatu zuen. Bere familia eta bera oso famatuak izan ziren.
Beste egun batean mendirantz abiatu zen eta bapatean ipotx bat agertu zen.Txano berdea zeukan eta arku bat ere.
-Saguar uhartean bizi den arranoa ehiztatu behar duzu, hori egiten baduzu azti
bihurtuko zaitut-esan zion ipotxak
Asierrek tratua onartu zuen baina galtzen bazuen beste mundu batetara bidaliko zuen:
Ipotxen mundura.Asier Saguar uhartera joan zen. Eta lehendabizi espiatzen hasi zen,gero joan zen beregana, arkuarekin. Eta ehiztatu egin zuen.
Eta hurrengo egunean joan zen mendira eta berriz ipotxarekin topo egin zuen.
Eta ipotxak esan zion:
-Orain magua bihurtzen zaitut.Baina beste tratu bat nahi dut.Ehiztatu behar duzu Antartidako iletia.Eta erregea bihurtzen zaitut ehiztatzen baduzu.
Eta arratsaldean joan zen Antartidara. Eta lehenengo espiatueta gero ehiztatu zuen. Eta hurrengo egunean topo egin zuen berriz ipotxarekin, eta esan zion ipotxak:
- Erregea bihurtzen zaitut.
Eta erregea bihurtu zen.Eta ipotxa nazkaturik alde egin zuen.Eta herri horretan oso pozik bizi izan ziren.
Azkenean erregeak urrezko domin bat eman zien famielakoei arkuarekin orein bat ehizatzeagatik, oso zaila bait zen.

AITOR BARRIO

VENEZIAKO HIRI URPERATUA

Orain dela hogei urte inguru,Idoia izeneko neska bat Veneziara joan zen ikastolarekin.
Ada Idoiaren lagunik onena zen,beraiek biak Veneziako museo guztiak bisitatu nahi zituzten,
baina hemezortzi museo zeuden guztira eta bakarrik bost egun zituzten.
Adak eta Idoiak pentsatu zuten lau egunetan museoak ikusteko eta azkeneko eguna beraientzat
izatea,baina egun horretan aintziniako museora joan ziren eta plano bat aurkitu zuten.
Liburuak irakurtzen eta informazioa bilatzen hasi ziren eta azkenean konturatu ziren orain dela
100 urte Bonozia izeneko hiri bat egon zen eta zientzilariek ez zekitela non aurkitzen zen hiri hori.
Bi neskak pentsatu zuten Venezia Bonoziaren gainean eraiki zela eta Bonozia aurkitzen baldin ba zuten milioiak irabaziko zutela,gero zientzilariei galdetzea baina beraiek tontoak zirela pentsatu zuten.
Bi neskak informazioa eta informazioa bilatuz azkenean hiriaren sarrerako koordenatuak aurkitu zituzten,
baina mutil batzuekin topatu ziren eta maitemindu ziren.
Bi egun pasa ondoren Idoia eta Ada bere mutil-lagunei dena kontatu zien eta bi neskatxak ez ziren konturatu mutil hoiek bakarrik nahi zutela beraien dirua. Berandu zen eta ezin ziren etxera bueltatu zeren autobusa 17:00tan zen Donostira itzultzeko.
Orduan Idoiak esan zion mutilari ea nahi zuten arria,papera, guraiza jokuan ibili.

MALENA CASTRO

TXIPLAST TXIKIAREN ABENTURA.

Txiplast izeneko ipotx txiki batek aparatu majiko bat aurkitu zuen mendian paseotxo bat ematen ari zenean.
Bapatean euria egiten asi zen.Txiplast urduri jartzen asi zen lainoa asko zegoelako baina beste aldetik seguru aparatu majikoa zeukalakoeta bi desio geratzen zitzaizkiolako.
Txiplast txikia koba batean babestu zen, baina ez zen enteratu koba horretan hartz handi eta itsusi bat bizi zela. Gaua zetorren eta gure protagonistak lo egitea erabaki zuen. Baina bapatean hartza atera eta esan zion:
- Alde hemendik!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Txiplastek izututa atera egin zen eta tresna majikotik kanpin denda bat eskatu zuen gaua ondo eta seguru mendian pasatzeko.Txiplast txik lo geratu zen gaixoari gauza asko eta arraroak gertatzen ari zitzaizkiolako. Aparatu hori piztuta utzi zuen nahi gabe eta amesten ari zela bera hitz egiten asi zen konturatu gabe eta hau esan zuen:
-Aaaaaaii.......ze ondo egongo nintzateke ilargian inongo arriskurik gabe.
Aparatuak hori entzun eta Txiplast txiki ilargira eraman zuon Txiplast txikik nahi gabe eskatuta.Ipotxa ezertaz enteratu gabe lo egiten segitu zuen ilargian zegoelarik.
Hurrengo goizean esnatu eta susto ikaragarria hartu zuen ilargian zegoelako.Ipotx txikik negarrez asteko gogoa zeukan gaizki pasatzen ari zelako.
Txiplast enteratu zen tresnak ia ez zuela funtzionatzen desioak ia bete zirelako. Txiplast enteratu zen beste ipotx gehiago zeudela eta haiei ere berari gertatukoa ere gertatuko zitzaiela, esan zion hortik zebilen ipotx batek.
Ez zekiten zergatik baina horrela zen. Gizajoak ezer enteratzerik ez zuela mounstroa bat atera zen beraiek jan nahian baina azkenean ipotxek tranpa bat jarriz menderatu zuten mounstroa.
Ipotxek gauza bat egin zuten izarretatik abiatuta. Gure planetara iritsi ziren, hortik Europara gero Islandiara eta Islandiatik bere herrira.
Txiplastek bere gurasoak ikustean oso pozik jarri zen amets gaizto hau bukatu zelako.
Gero aparatuak ezertarako ez zuenez balio uretara bota zuen. Handik aurrera txiplast zoriontsu bizi izan zen.

ANE IRIONDO

MAITEREN ARGAZKIA

Arratsaldeko bostak ziren, Ane eskolatik atera zen. Ane neska polita eta bizkorra zen.
Ostirala zenez etxera joan zen. Bere etxean bere anaia bera itxoiten zegoen.
-Kaixo!-esan zion Gorkak.
Anek ez zuen ezer esan, distraitua zegoen.
Azkeneko kontua zaila izan zen, baina azkenean lapurra aurkitu zuten.
Ane eta Gorka duela bi urte hasi ziren detektibezko kasuak konpontzen. Baina hiru hilabete igaro ziren eta oraindik ez zuten detektibezko konturik.
Aneri ez zitzaion eskola gustatzen eta denbora librean detektibezko liburuak irakurtzen zituen. Gorka aldiz bere koadernoarekin beti gauzak apuntatzen zebilen.
Oso asteburu ona pasa zuten eta gauza asko egin zituzten.
Astelehena iritsi zen eta biak eskolara joan ziren. Txirrina jo zuen eta denak gelara sartu ziren.
Anek lagun bakarra zeukan, Maite izeneko neska. Bederatzietan gaztelerako saioa zeukaten eta gelako guztiak koadernoak atera zituzten. Ane eta Maite elkarrekin esertzen ziren.
-Ane nire argazkia desagertu egin zait.-esan zion Maitek.
-Nolakoa zen?
-Ba musikari batzuen argazkia.
Maite argazkia bilatzen saiatu zen, baina ez zuen aurkitu.
Saioa bukatzerakoan gelan geratu ziren eta jolasorduan apal guztietatik begiratzen ea norbitek zeukan Maiteren argazkia.
Azkeneko apala geratzen zitzaienean aurkitu zuten argazkia. Klara izeneko neskak zeukan.
Neska hori beti zebilen besteen gauzak hartzen. Jolasordua bukatutakoan Klara bere apala desordenatua zegoela ikusi zuenean txukuntzera joan zen eta argazkia ez zuen aurkitu.
Klarak pentsatu zuen bere argazkia Pablok lapurtu zuela eta berari errieta bota eta gainera argazkia bueltatzeko eskatu zion.
Pablo harrituta geratu zen ez zekielako Klara zeri buruz ari zen hitzegiten eta. Klara asko haserretu zen, eta pentsatu zuen Pablok argazkia lapurtu eta gero galdu egin zuela.
Azkenean Maitek eta Anek Klarari dena kontatu zioten . Klarak dena ulertu zuen eta barkamena eskatu zion Maiteri.
Klarak Pablori ere barkamena eskatu zion, eta dena konpondu egin zen.
ANE CACHO

Litosfera

Lur solidoko geruzarik azalekoena da eta bere gogortasuna bere ezaugarririk nabarmenena da. Honek bi zati ditu: lurrazala eta mantuaren lehenengo 40 kilometroak.
Geruza hau, guztiz gogorra izan arren, plaka tektoniko izeneko puska handietan zatituta dago. Hauen ertzeetan gertzatzen dira fenomeno geologiko garrantzitsuenak sumendiak eta lurrikarak dira.

Ander M. eta Daniel V.

MUTIL BALDARRA

Duela urte asko asko, herri txikitxo batean, mutil bat bizi zen. Herri horretan
gaztelu handi bat zegoen, han errege eta printzesa bat bizi ziren.
Mutilak Aitor zuen izena, printzesak Mireia eta erregeak Manex.
Aitorrek beti amesten zuen Mireiarekin, biak elkarrekin ezkondu eta biziko zirela.
Egun batean, Aitor esnatu zenean oso pozik zegoen ideia bat bururatu zitzaiolako.
Printzesaren gaztelura joan eta han berarekin ezkontzeko eskatuko zion. Bai ideia
ona!Orduan janari pixkat hartu eta abiatu zen.
Bidea oso luzea zen, bidearen erdia egin eta gero, bapatean, urtxintxa bat aurkitu
zuen oso beldurtuta zegoena.Beragana hurbildu eta ea zer gertatu zitzaion galdetu
zion.Urtxintxak dena kontatu zion:
-Ni, basotik paseatzen nengoen eta bapatean otso handi handi batek jarraitzen
ninduen,zortez,bide estu bat aurkitu dut eta hortik sartu naiz, otsoa ez zen
sartzen eta horregatik ez nau harrapatu.
-Nahi al duzu nirekin gaztelura etorri eta Mireia printzesari ezkontzea eskatu?-
esan zion Aitorrek.
-Ondo da!
Eta biak batera bidean jarraitu zuten.Asko ibili ondoren, azkenean, gaztelura
iritsi ziren.Han lorategian, erregea eta printzesa aurkitu zituzten. Aitor korrika
batean erregearengana joan zen eta esan zion :
-Kaixo Aitor naiz eta ona etorri naiz zure alabarekin ezkontzeko.
-Beno beno zuk nahi baldin baduzu ongi da, baina baldintza batekin bi froga egin
beharko dituzu eta gainditzen baldin badituzu nire alabarekin ezkonduko zera
bestela burua moztuko dizut -esan zion erregeak.
-Onartzen dut -erantzun zion Aitorrek.
Lauak batera basorantz abiatu ziren eta han lehenengo froga hasi zen Aitorrek ez
zuen gainditu lehenengo froga. Bigarrena oso zaila zen eta orduan printzesak
mutilez mozorrotu zen eta bigarren froga gainditu zuen.
Azkenean printzesarekin ezkondu zen.


IRATI RUIZ DE GAUNA

FERNANDOREN KOMERIAK

Duela urte asko herri txiki batean bazen oso potoloa zen gizon zahar bat. Jan besterik ez zuen egiten eta inoiz ez zen besaulkitik altxatzen. Eta gauza goxoak bakarrik jaten zituen. Bere emazteak beti zebilen oihuka inoiz ez zuelako probetxuzko ezer egiten. Horregatik gizona lotan egoten zen egun guztian, emaztearen oihuak ez entzuteko.
Txikia zenean, Fernandok, hala deitzen zen gizona, oso kirolari ona zen. Futbolari bikaina zen eta saskibaloia gustatzen zitzaion. Gainera, soinketa erritmikoa egiten zuen eta bere taldeko neskak baino askoz hobeto egiten zuen. Inguruko herrien arteko lehiaketa guztiak irabazi zituen. Horregatik bere emaztea txikitatik berataz maitemindu zen. Orain, ordea, txakur lasterketak ikusten ditu telebistan. Hori da kirolarekin duen harreman guztia, ikustearekin bakarrik nekatzen baita.
Bere emazteak, Mirentxuk, ez du jokaera aldaketa hau ulertzen eta guztiz nazkatuta dago. Baina Mirentxuk ez du benetako istorioa ezagutzen, Ferandok ez baitio inoiz azaldu. Mirentxuk ez daki hamazazpi urte zituela hanka apurtu zuela eta ordutik kirol gehiago ez zuela egin. Soinketa erritmikoko Euskadiko txapelketan parte hartzen ari zen.
Hankak irekita bueltaka ari zela, epaileek jauzi mortal bat egiteko eskatu zioten. Fernandok irabazi nahi zuenez, agindutakoa betetetzen saitu zen. Baina, ez zitzaion berak nahi zuen bezala atera; lehiaketa ikusten ari ziren guztiek asko izutu ziren Fernando lurrera erori zela ikustean.
Medikuarengana eraman zuten berehala eta honek, berriro txapelketetan parte hartu ezingo zuela esan zion. Fernado asko goibeldu zen eta ohean etzanda eman zituen bi hilabete. Egun hartatik ez zuen kirol gehiagorik egin eta pisua hartzen joan zen pixkanaka-pixkanaka. Mirentxuk ez du ulertzen zergatik egiten duen negar Fernandok gimnasia erritmikoa ikusten duenean telebistan eta Fernando lotsatiegia da hari azaltzeko.
Bere seme-alabak ere oso kezkatuta ibiltzen ziren eta amarekin hitz egin zuten Fernandorekin zerbait egiteko. Azkenean, telebista programa batera eraman zuten. Bertan, jende pisutxuarentzat irtenbideak bilatzen zituzten. Hasieran Fernandok ezetz esan zuen, ez zelako besaulkiti altxatu nahi, baina azkenean denon artean lortu zuten programara eramatea. Jende asko deitu zuen programara Fernandorentzat irtenbide asko proposatuz. Horietako bat entrenatzaile pertsonal bat izan zen.
Peruk, entrenatzaileak, asko saiatu zen baina ez zuen ezer lortu. Fernandorekin goizeko 6:00etan jaikitzen zen eta korrika egitera joaten ziren. Gero errekara joaten ziren igeri egitera. Arratsaldean gimnasiora joaten ziren era guztietako ariketak egitera. Bi hilabete pasa ondoren, Fernando beti bezain potolo zebilela ikustean, Peru asko haserretu zen eta dimititu zuenean hauxe esan zion:
-Zutaz nazkatuta nago eta dimititzen dut!!!!!!!! Ez zara saiatzen. Horrela ez duzu pisua galduko eta ez zara inoiz gimnasia erritmikoko txapelduna berriz izango!
Fernando oso triste jarri zen eta batere motibaziorik gabe gelditu zen. Lehen bezala besaulkian eserita eta telebista ikusten egoten zen etengabe. Egun batean gimnasia erritmikoko txapelketa batera eraman zuen eta Fernandok bere gaztetako garaiak gogoratu zituen. Ordutatik eta inor ezer esan gabe egunero-egunero hasi zen berriro entrenatzen. Horrela hurrengo urteko txapelketa irabazi zuen eta gaztetan zebilen bezala jarraitu zuen.

JON SESÉ

NIKOLAS ETA TXORI MAJIKOA

Bazen behin, printze bat Nikolas deitzen zena. Islandiako herri txiki batetakoa zen. Herriak,Zorbak zuen izena.
Nikolasek, beti, berarekin zeraman ezpata on bat eta hor bere egurrezko armarria ere bai.
Egun batean, basora joan zen buelta bat ematera. Kobazulo bat aurkitu zuen eta barruan zaratak entzun zituen. Eta barrura sartzea erabaki zuen.
Barruan herensuge bat zegoen txori bat harrapatzen saiatzen.
Orduan Nikolas joan zen txoria laguntzera, horretarako herensugearekin borrokatu behar izan zuen.
Borroka oso zaila izan zen, herensugeak sua botatzen zuen, eta Nikolas armarriarekin babesten zen.
Bat batean txoria herensugearen gainean jarri eta gorantz mugitu zuen ahoa txoria harrapatzeko. Mementu horretan Nikolasek ezpatarekin lepoa moztu zion. Baina herensugea hil aurretik, txoriari koska egin zion, eta hegoan zauri eginez.
Nikolasek txori gixarajoa hartu eta alde egin zuen.
Nikolas bere gaztelura joan zen irrikitan txoria zaindu nahi zuen eta.
Nikolasen aita erregea, Alfonso bigarrena deitzen zen eta ama erregina, Elena zuen izena.
Alfonsok Nikolasen txoria ikusi zuen eta esan zion aitak Nikolasi:
-Ez dut nahi animalirik gazteluan, zeren lana asko emango dit eta.
Utzi basoan eta bueltatu afaltzera!
Nikolasek esaten zion aitari:
-Baina aita txoria zaurituta dago eta.
Aitak erantzun zion:
-Utzi basoan, oso ondo moldatzen da zauriekin.
Nikolasek gazteluko atera joan zen eta hor txoria gorde zuen poltsikoan. Horrela ezin zuen inork ikusi.
Gero Nikolas afaltzera joan zen. Ondoren gelara joan zen, eta han kaxa txiki batean jarri zuen txoria kotoiez inguratuta goxo-goxo.
Eta Nikolas ohera joan zen.
Gauean Nikolasek argi bat ikusi zuen, argi hori txoria zen hegoa ondo zeukan. Bazirudien magia egon zela, bai magia egon zen.
Orduan Nikolasek esan zuen:
-Txoria magikoa da ez dauka zauririk eta lo geratu zen.
Hurrengo egunean, Nikolas esnatu eta gosaltzera joan zen.
Gosaldu eta gero Nikola txoriarekin jolastera joan zen.
Txoria basora abiatu zen eta Nikolas atzetik.
Txoria herensugearen kobazuloan sartu zen eta Nikolas berarekin.
Barruan herensugea hilda zegoen eta atzean zerbait zegoen.
Txoria hurbildu zen eta Nikolas berarekin.
Nikolasek herensugearen atzean altxor bat ikusi zuen, hartu zuen eta korrika joan zen altxorra eta txorarekin gaztelura.
Gazteluko atean Nikolasen ama zegoen eta Nikolasi esan zion:
-Korri, igo azkar!, aita gaixorik dago eta.
Nikolasek altxorra eta txoria hartu eta gora joan zen.
Goian, Nikolasek esan zion aitari: -Aita Ondo al zaude?
Nikolasek eskatu zion txoriari:
-Lagundu txori. Nire aita sendatu al dezakezu?.
Orduan txoria aitaren gainetik bi buelta eman eta aita sendatu zen.
Aitak esan zuen:
-Eskerrik asko txori, geratuko al zara gurekin?. Ah! eta altxor bat ekarri duzu, eskerrik asko.
Eta familia oso pozik geratu zen.
Hala bazan eta ez bazan sar dadila kalabazan eta atera dadila Zuhaiztiko plazan.
MARTIN MURUA

Sumendia

Sumendi bat Lurraren gainazalean edo lurrazalean dagoen irekidura bat da, barnean dagoen arroka urtu eta beroa, errautsak eta gasak ateratzen uzten duena lurbarnetik. Sumendien aktibitateak arrokaren estrusioarekin harremanetan dauden ekintzak barne hartzen ditu eta honekin lotzen diren mendien formazioak.

Ixiar I., Aitor B. eta Irene P.